İlk yazımı kabul buyurunuz kıymetli dostlar
82 milyon engelli olduk…
Yaklaşık 1,5-2 aydır evden çıkamıyor hiçbir yere rahatça gidemiyoruz. Çünkü sokaklar bizim için uygun değil kaldırımlar bizim için uygun değil marketler çarşılar pazarlar kafeler restoranlar parklar hiçbir yer uygun değil ve bizim için güvenli de değil yaşlısından gencine hepimiz engelli olduk engellendik peki bizi engelleyen nedir. korona virüs işte bu noktada her hangi bir durum sonuncu engelli olan hayatlarını bir ömür boyu evde veya tekerlekli sandalyede engelli olduğu durumda geçirmesi gereken insanlar var işte onların yıllardır yaşadığı durumu engellenmeyi mecburi olarak yaşıyoruz veya yaşamaya çalışıyoruz.
Hani meşhur bir atasözü var ya “Damdan düşenin hâlini, damdan düşen anlar” Sözüyle de anlıyoruz ki bu salgın hastalık bizleri birçok duygu ve düşünceyle beraber engelli olup evinden çıkamayan insanların neler yaşadıklarını neler hissettiklerini nasıl bir yaşamları olduğunu azda olsa anlamamızı sağladı. Araban var ama kullanamıyorsun bisikletin var ama binemiyorsun. Her imkânın var fakat kullanamıyorsun. İnsan bazı şeyleri çok geç anlıyor veya kıymetini bilmiyor şuan anladık mı onu da tam bilmiyoruz 4 duvar arasında yaşamak yaşamaya mecbur bırakılmak sokaklara çıkamamak parklara gidememek işte empatinin zirve yaptığı bu günlerde engelli kardeşlerimizi de aklımızdan geçirerek biraz değil çokça düşünmemiz lazım.
Engelli olarak hayatını yaşayan insanlar var Rabbim nasip ederde Ramazandan sonra Bayramı göreceğiz yaşama sevincimiz ve heyecanımız artarak devam edecek işte o zaman evden çıkmadığımız bu zamanları unutmayacağız ve kimse evde kalmasın kalmaması için de elimizden geleni yapmamız lazım. Başta gönüllerimiz deki bakışlarımızdaki sözcüklerimizdeki engeli engelleri kaldırmamız lazım.
Acımak üzülmek vah eyvah yerine bundan sonra bende kendime bir engelli arkadaş edinmem lazım onun derdi ile dertlenmek onun acısı ile üzülmek onun sevgisi ile sevinmek kısacası onun gözünden bakıp dünyayı görmek ve yaşadığımız bu zorlu günlerin ardından onların engellendiği engelleri kaldırmak için bende mücadele edeceğim diyerek söz vermek ve sokaklarda parklarda okullarda iş yerlerimde hayatın her alanında olmaya çalışan engelli insanlara yardımcı olacağım bunun için hangi iş ve görevle iştigal ediyorsak o işe veya yeni bir işe başlamadan sadece kendimizi değil engelli olan erişim güçlüğü çeken insanları düşünerek o işin plan ve tasarımını yapmamız lazım.
Özellikle kamu veya özel sektör deki yapılan uygulamaların daha dikkatli daha özenli yapılması gerekiyor. Engellenmeyen insanların mutluluğunda katkımız olacak ve başarmanın evden çıkmanın özgürce dolaşmanın paylaşmanın sevmenin ve sevilmenin bizlere yaşattığı duyguları hiçbir şey yaşatmayacak.
“Hayat Paylaşınca Kolay”
10 Nisan 2020
Hayati YİĞİTOĞLU